Specijalizovani tretmani

 

​

 

Šta su tretmani

​

Termin, tretman, znači način postupanja prema zatvorenicima, koji može da se odnosi na pojedine faze kroz koje lice lišeno slobode, prelazi od momenta lišavanja slobode, preko krivičnog postupka do izricanja i izvršenja krivične sankcije.

​

Šta je cilj tretmana

​

Cilj tretmana je trajno uklanjanje kriminalnog ponašanja zatvorenika i smanjenje procenta recidiva u kriminal.

​

Cilj tretmana je resocijalizacija.

​

Tretman kao ključ za uspešnu resocijalizaciju

​

Uspešna resocijalizacija postiže se primenom tretmana koji može izmeniti osobine ličnosti, shvatanja prema vrednostima, način života, shvatanje društvenih procesa i u celini njegovo pozitivno ponašanje u društvu.

​

Polazeći od ovih stavova i njegove uloge u resocijalizaciji lica koja su na izdržavanju kazne zatvora, tretman treba da polazi od proučavanja pojedinca, njegovih ličnih svojstava: karakternih crta ličnosti; svojstava bioloških; socio-patoloških i psiho patoloških; te ostalih kriminogenih faktora, same etiologije i razvoja kriminalne ličnosti.

​

Šta su specijalizovani tretmani

​

Specijalizovani tretmani su programi koji su osmišljeni tako da odgovaraju konkretnom pojedincu koji se nalazi u zatvoru, a prema njegovim ličnim svojstvima.

​

Oblici tretmana

​

Prema savremenoj teoriji i praksi u sistemu izvršenja krivičnih sankcija poznajemo dva osnovna oblika i nekoliko podoblika tretmana kao što su:

​

-individualni tretman,

-grupni tretman pod kojim spadaju: obrazovni tretman; radni i okupacioni tretman; samoinicijativni tretman; stimulativni tretman; i tretman kroz slobodno vreme.

​

Individualni tretman zapravo prestavlja rad sa pojedincem tzv. u „četiri oka“.

 

Kao oblik prevaspitnog rada ostvaruje se pomoću principa, određenih metoda i sredstava sa ciljem prevaspitanja lica.

 

Sav proces nastoji na sprovođenju aktivnosti na upoznavanju i ispitivanju ličnosti zatvorenika, pa se svrsishodno tome radi i na analizama, teoriji slučaja i prikupljanju podataka neophodnih za koncipiranje individualnog programa rada sa pojedincem.

​

Grupni tretman predstavlja oblik rada sa zatvorenicima koji za cilj ima praćenje lica u grupi, njihovo ponašanje i dijagnostikovanje svih interakcija i interpersonalnih odnosa u njoj.

 

U penološkoj praksi ima za cilj otklanjanje kriminalnih oblika ponašanja zatvorenika, u onim segmentima u kojim individualni rad ne može dati najbolje rezultate, prvenstveno kada posmatramo čovjeka kao socijalno biće, što on u biti i jeste.

​

Metodi grupnog rada mogu biti: bioenergetska psihoterapija; primarni krik, radiks varijanta; i terapija osjećanja, gelšatat terapija i transakciona analiza (više o psihoterapijama možete videti ovde).

​

Najčešće korišćena metoda u primeni je grupno savjetovanje.

​

Kroz oblik grupnog tretmana prožimaju se sledeći podoblici:

​

- obrazovni tretman,

- radni i okupacioni tretman,

- samoinicijativni tretman,

- stimulativni tretman, i

– tretman kroz slobodno vrijeme.

 

Terapija pisanjem – ekspresivno pisanje

Terapija pisanjem usmerena je na oslobađanje napetosti i emocija uspostavljanjem samokontrole i razumevanjem situacije nakon što se reči prenesu na papir. Pisanje pesme, priče ili odlomka o traumatičnom događaju ili iskustvu koje je prouzrokovalo stres, omogućava piscu da formuliše lične emocije kroz struktuiranu promišljenu naraciju, a samim tim da iz drugačije perspektive sagleda svoj problem.

ekspresivno pisanje može imati sledeće pozitivne psihološke učinke:

– bolje upravljanje emocijama
– eliminisanje negativnih misli, nemira i anksioznosti
– smanjenje stresa i napetosti
– prestanak opsednutosti ili razmišljanja o teškom iskustvu
– spoznaja i jačanje vlastitih pozitivnih osobina
– prepoznavanje novih izvora snage
– jasnije doživljavanje stvari
– svesnije sagledavanje onoga što nas sputava
– otkrivanje vlastitih potencijala
– izgradnja samopouzdanja
– uspostavljanje osećanja životne vrednosti.

​

Terapija pisanjem je jedna od tehnika koja se može ostvariti kod osuđenih lica, koja se može sprovoditi putem računara koje svaki osuđenik treba imati i kroz pisanje oslobađa se svih negativnih misli i osećanja.

​

Zaključak

​

Svakako, samo postojanje određenih programa, opet nije dovoljno.

 

Za njihovu efektivnost, neophodno je da oni budu konstruisani i realizovani na taj način da odgovoraju potrebama svakog pojedinačnog osuđenika, njegovim mogućnostima i željama, uz svakako, adekvatan plan realizacije i obučeno stručno osoblje.

 

Neophodnost sprovođenja specijalizovanih tretmana prozilazi iz sve većeg broja osuđenih koji su zavisnici od psihoaktivnih supstanci, ali i osuđenih koji su počinioci teških krivičnih djela sa elementima nasilja.

 

Strana korektivna praksa bogata je brojnim programima koji su usmereni i kreirani posebno ka ovoj kategoriji rizičnih prestupnika.

​

​

Sadržaj ove stranice je većim delom preuzet iz sledećeg izvora: Uloga tretmana u izvršenju krivičnih sankcija, Dženis Šaćirović

​

​